Insulina to hormon wytwarzany przez komórki trzustki, którego rolą jest m.in. regulacja stężeń glukozy. Po spożyciu posiłku glukoza z pomocą insuliny wnika z krwi do komórek i tam zostaje zamieniona na energię.
Insulinooporność oznacza zmniejszoną wrażliwość tkanek na insulinę, która ma ograniczoną możliwość obniżenia poziomu cukru we krwi. W rezultacie poziom glukozy może przyjmować nieprawidłowe wartości
Występowanie insulinooporności jest charakterystyczne dla stanu przedcukrzycowego. Przez wiele lat udaje się jednak uniknąć rozwoju cukrzycy typu 2 dzięki hiperinsulinizmowi czyli nadprodukcji insuliny
Hiperinsulinizm ma też swoje ciemne strony ponieważ prowadzi m.in. do stłuszczenia wątroby, zaburzeń gospodarki lipidowej, a także odpowiada za tendencję do wzrostu masy ciała
Najczęstszą przyczyną insulinooporności jest otyłość brzuszna. Tutaj obserwuje się mechanizm błędnego koła: w brzusznej tkance tłuszczowej obecny jest przewlekły stan zapalny, wytwarzane są substancje osłabiające działanie insuliny, co skutkuje zwiększeniem produkcji insuliny sprzyjającej tworzeniu tkanki tłuszczowej, która z kolei wzmacnia insulinooporność…
Niepokojącymi objawami, które powinny być sygnałem do wykonania diagnostyki są m.in. nadmierna senność po posiłku, ciągła ochota na słodycze, nagły przyrost masy ciała (pomimo zwyczajowej diety) i trudności ze zrzuceniem kilogramów, uczucie zimna, rozdrażnienie i problemy z koncentracją